Ik weet het nog heel goed, mijn allereerste schooljaar als leerkracht voor de klas. Een moeder kwam mij nog net voordat de bel ging vertellen dat het kinderfeestje van haar jarige kind helaas niet door kon gaan. Deze leerling kwam uit een gezin die het niet breed had. Ik vond het zo moeilijk om te zien. De leerling was intens verdrietig toen hij die middag hoorde dat zijn feestje helaas niet gevierd kon worden. Net als zoveel dingen die niet voor hem door konden gaan. Mijn hart brak bij het zien van zijn verdriet. Ik besloot om voor deze jongen een uitzondering te maken en alsnog een kinderfeestje te organiseren waar de hele klas bij zou zijn. Ik organiseerde een donderdagmiddag met koekhappen, limonade en oudhollandse spelletjes. Het leek bijna op een sportdag, maar dan stond deze leerling in het middelpunt. De blik die ik de volgende dag van deze leerling kreeg zal ik nooit vergeten. Hij keek mij aan op een manier die ik dat jaar nog niet eerder had gezien. Voor hem had ik, met zoiets kleins, iets heel waardevols gedaan.